Toets van de maand
december 2023
Voorbereiding toets ‘Titanium’
Lees onderstaand artikel “Titanium is even sterk als staal maar 40 procent lichter” uit de NRC van 11 mei 2023.
a. Schrijf de woorden uit het artikel die jij niet kent onder elkaar op.
b. Zoek de betekenis op die de woorden van a in de context van het artikel hebben en schrijf die op.
Het lijstje met woorden en hun betekenis mag je gebruiken bij de toets maar alleen als het handgeschreven is, dus niet gekopieerd of geprint.
Je hoeft het artikel niet te printen. Voor zover nodig wordt het bij de toets verstrekt.
Titanium is even sterk als
staal maar 40 procent lichter
Ieder
scheikundig element heeft zijn eigen plek in het Periodiek Systeem. Ieder
element heeft ook een bijzonder verhaal. Ook titanium.
Beeld Lynne
Brouwer
De Zweedse
grondlegger van de moderne titanium tandimplantaten, Per-Ingvar
Brånemark, had als jonge onderzoeker weinig op met
implantaten, en ook niet met titanium. Zijn ontdekking, die miljoenen mensen
verloste van het gedoe en de pijn van een slecht passend kunstgebit, was
toeval.
In de jaren
vijftig onderzocht Brånemark met collega’s de rol van
de bloedsomloop door de kleinste vaten in botweefsel. Daarvoor monteerden ze
titanium meetapparaatjes op de botten in de poten van konijnen. Toen het
onderzoek afgerond was wilden ze de meetapparaatjes weer verwijderen. Tot hun
verbazing lukte dat niet. Het titanium bleek versmolten met het bot.
Vervolgens
rekruteerden de onderzoekers twintig studenten die een vergelijkbaar apparaatje
van titanium in hun arm gemonteerd kregen. Ook de lichamen van deze
proefpersonen bleken het titanium niet af te stoten. Dat wekte Brånemarks interesse. Met (tand)artsen, biologen,
materiaalkundigen en ingenieurs onderzocht en ontwierp hij titaniumimplantaten
die vergroeien met levend botweefsel.
Misvormde kaak
Dit leidde
midden jaren zestig tot het plaatsen van de eerste vier titanium
tandimplantaten bij de Zweed Gösta Larsson, die door een misvormde kaak tanden miste. De implantaten
hebben de rest van Larssons leven, tot zijn
overlijden in 2006, gefunctioneerd. Inmiddels heeft titanium, dat niet giftig
is en zelden allergische reacties oproept, miljoenen geholpen met
tandimplantaten, kunstheupen en andere protheses.
Het zilvergrijze
metaal titanium is twee keer ontdekt. In 1791 door de Engelse geoloog William
Gregor in het mineraal ilmeniet en in 1795 door de
Duitse scheikundige Martin Heinrich Klaproth – die niet wist van de ontdekking van Gregor – in
rutielerts. Klaproth noemde het titanium, naar de
titanen uit de Griekse mythologie.
Het metaal
is niet zeldzaam, 0,57 procent van de aardkorst bestaat eruit. Dat is meer dan
bijvoorbeeld zwavel of koper. Toch werd zuiver titanium pas ruim een eeuw na de
ontdekking voor het eerst geproduceerd. Het zuiveren ervan is een ingewikkeld
chemisch proces. Dat maakt titanium duur. Toch is het gewild.
Golfclubs en racefietsen
Titanium is
even sterk als staal, maar 40 procent lichter. Titaniumlegeringen zijn
bovendien corrosiebestendig en kunnen tegen extreme temperaturen en zout water.
Daarom wordt het gebruikt in de lucht- en ruimtevaart en voor sportartikelen,
zoals golfclubs en racefietsen.
Een beroemde
toepassing van titanium is het Guggenheim Museum in
Bilbao, dat bedekt is met duizenden schubvormige titaniumplaten waardoor het
gebouw schittert en het kleurenpalet van de lucht weerkaatst.
Maar al die
toepassingen zijn klein bier vergeleken met de meest gebruikte
titaniumverbinding: titaniumdioxide. 95 procent van het gedolven titaniumerts
wordt titaniumoxide. Dit witte poeder wordt gebruikt als pigment in onder meer
verf, inkt en plastic. Titaanwit is helderder dan loodwit en veel minder
giftig. Dat maakt het geschikt voor het wit maken van bijvoorbeeld kauwgom en
tandpasta. Omdat titaniumdioxide bijzonder goed licht tegenhoudt, wordt het ook
gebruikt in zonnebrandcrème. Het titaanse element is
dus – misschien zonder dat je het wist – iets alledaags dat je kunt aantreffen
in en op je lichaam.